time for wine.

wspólne myślenie dobrze robi mi.
jesteśmy coraz bardziej Razem.
tak jak Ag mówi, że Razem powinno pisać się razem.
tak piszemy teraz nasze dni. coraz więcej kolejnych dni.

układamy nasze szafy, półki, książki, lampki i łóżko
trzeba podejmować decyzje, trzeba podejmować ruchy, trzeba się nie bać, trzeba próbować. kiedyś na pewno trafi się na dobrą furtkę.
i wcale nie boję się pisać o kochaniu.

żeby oni widzieli mnie
najpierw ja muszę widzieć siebie.

czegoś bym podotykała.

chciałabym wrócić do wielu rzeczy. tych, które były we mnie.
tych, które były wokół mnie.
wtedy to było takie małe, malutkie. niezauważalne. pomimo to, dawało tak dużo.

teraz czuję jak coś we mnie znika. wylatuje. a ja nie wiem, za jaki koniec złapać, żeby to przytrzymać. żeby wróciło na swoje miejsce.

jeśli nie uda mi się w życiu być na koncercie 'kingsów', to będę tego żałować.
do końca właśnie tego życia.

może wystarczyłoby nabrać do tego wszystkiego dystansu.
dużo rzeczy dzieje się w życiu człowieka. oczywiście najmniej tych rzeczy, które sobie człowiek zaplanował. nad którymi majsterkowało się pół nocy, aby każdy kawałek pasował do drugiego. że tak będzie najlepiej, niekoniecznie najłatwiej, ale najlepiej.
potem wchodzi się w coś nowego, co wyskoczyło jak wielka ropucha. ale jeśli się ją pocałuje to żaba zamieni się w księcia. a to przecież bajka
i to przecież boli najbardziej.

zmieniam się w taką, jaką nigdy nie chciałam być.
ten dystans jest teraz jest numerem jeden. nie to, dlaczego powinnam go nabrać.